MİKA

Mika, bir grup mineralin adıdır. Formülü FeO(OH) olan bir demir hidroksittir. Sanayide kullanılan en önemli mika türleri muskovit (potash mika) ve flogopittir (magnezyumlu mika). Mika, erimiş magmanın katılaşmasıyla oluşan korkayaçların hemen hep­sinde bulunur. Mikayı öbür minerallerden ayıran en önemli özelliği, yalnızca tek bir doğrultuda yarılmasıdır. Mika, bazen 0,025 milimetreden daha ince levhalar ya da yap­raklar halinde dilimlenebilir. Bu yapraklar oldukça dayanıklı ve esnektir, kolayca kırılmaz; ama aynı zamanda tırnakla çizilecek kadar yumuşaktır. Mikalar, saydam ile siyah arasında değişen çok çeşitli renklerde, örne­ğin kırmızı, sarı, yeşil ve kahverengi olabilir. Bu renk dizisinin uç örnekleri, saydam ve berrak muskovit ile bol miktarda demir içerdiği için siyaha çalan flogopittir.
Sanayide daha az kullanılan öbür mika türleri biyotit, serisit ve lepidomelandır. Bun­lar, yaprak halinde kolayca dilimlenemediğinden, öğütülüp toz haline getirilerek kullanılır. Lepidolit ve zinvaldit (lityumlu mikalar) ile roskolit (vanadyumlu mika), sanayide öbür mika türlerinden daha farklı amaçlarla kulla­nılır.
Dünyada her yıl yaklaşık 170 bin tondan çok mika üretilir; bunun üçte ikisinden fazlası ABD ve Hindistan'da çıkarılır. Öbür önemli üretici ülkeler Rusya, Güney Afrika, Brezilya ve Arjantin'dir. Mika bazı yerlerde büyük bloklar halinde çıkarılır; blok ne kadar bü­yükse değeri de o kadar fazladır. Bloklar çıkarıldıktan sonra niteliklerine göre ayrılır ve keskin bıçaklarla istenilen büyüklüklerde di­limlenir.
Mikalar yüksek sıcaklıklarda çatlamaz ya da erimez; bu nedenle soba ve lamba cam­ları ile sanayi fırınlarının gözetleme delikle­ri mikadan yapılır. Ama mikalar en çok, elektrik donanımlarındaki yalıtkanların yapı­mında kullanılır, çünkü mika elektriği iletmez. Boyalarda ve duvar kâğıdı üretiminde de dolgu maddesi olarak mikadan yararlanılır.